Σελίδες

Δευτέρα 24 Οκτωβρίου 2016

Σχέσεις και εφηβικοί έρωτες

Όσον αφορά αυτό το θέμα δεν θα ήθελα να το αναπτύξω γιατί δεν θεωρώ ότι έχω τις κατάλληλες γνώσεις. Μου το ζήτησαν, όμως, οπότε θα κάνω μια προσπάθεια. Η εφηβεία είναι η ηλικία που όλοι πειραματιζόμαστε, δοκιμάζουμε φάσεις και καταστάσεις με διάφορα άτομα ενώ άλλοι σε διαφορετικές περιπτώσεις φοβούνται να κάνουν κάτι. Εγώ σε αυτό το blog θα σχολιάσω τρία πράγματα. Τις σχέσεις μεταξύ των φίλων, τα απωθημένα και ένας μέρος της ψυχολογίας μας.

Δεν ξέρω πως, αλλά έχει επικρατήσει η έννοια του friend zone, ότι δηλαδή απαγορεύεται δύο φίλοι να κάνουν κάτι μεταξύ τους. Ναι, αλλά τα κορίτσια όταν γνωρίζουν κάποιον, αν είναι "κακός" θέλουν να δοκιμάσουν κάτι μαζί τους και να τους κάνουν "καλούς" μόνο για αυτές και αν είναι από την αρχή "καλός" τότε τον βάζουν στη ζώνη φιλίας, από την οποία δεν βγήκε ποτέ κανείς. Αυτό δεν έχει λογική αλλά γιατί ρε κοπέλα μου να μη κάνεις κάτι με έναν φίλο σου; Πιστεύω ότι ο κολλητός σου φίλος συγκεκριμένα σε ξέρει καλύτερα από τον καθένα, ξέρει τι σου αρέσει και πως να σου συμπεριφερθεί και οι πιθανότητες να χαλάσει αυτή η σχέση είναι απειροελάχιστες. Έχω άδικο ή σε μπέρδεψα; (κλείσε τα μάτια σου) Χέστηκα, το ξέρεις ότι έχω δίκιο αλλά δεν θες να το παραδεχτείς γιατί έτσι σου μάθανε και οτιδήποτε διαφορετικό σου μοιάζει χαζό και περίεργο. Όκευ, συνέχισε να ψάχνεις το τέλειο αγόρι, ενώ τον έχεις δίπλα σου φυλακισμένο σε μια ζώνη φιλίας.

Επόμενο θέμα είναι τα απωθημένα, Εδώ κατατάσσονται όλα τα πρόσωπα που θέλαμε να κάνουμε κάτι στο παρελθόν και δεν έγινε για χ ψ λόγους. Και σαφέστατα δεν θα σταματήσουν ποτέ να είναι απωθημένα αν δεν πραγματοποιηθούν μαζί τους όλες οι επιθυμίες μας, πράγμα δύσκολο γιατί είναι στη φύση των απωθημένων να μένουν πάντα έτσι και το σύμπαν θα συνωμοτήσει να μην αλλάξει τίποτα. Και όταν είσαι σε σχέση αλλά έχεις ακόμη απωθημένα με άλλους τι γίνετε; Τότε φίλε καλή τύχη, δεν θα γίνεις ποτέ καλά, πάρε το απόφαση. Βασικά.... μια συμβουλή, πάνε βρες το πρόσωπο που σκέφτεσαι, φίλα τον και μετά φύγε, μη δώσεις εξήγηση, πες ότι απλά ήθελες πολύ και τώρα πια δεν θες. Μη το σκέφτεσαι, είναι καιρός να γίνεις αυθόρμητος. (συνήθως γράφω σαν να απευθύνομαι σε αρσενικό γένους άτομο επειδή δεν ξέρω τι είσαι εσύ που με διαβάζεις.)

Και έφτασε η ώρα για το τελευταίο μας κομμάτι. Συχνά ακούγεται ότι τα αγόρια απατούν τις κοπέλες τους όταν πάνε και κάνουν κάτι με άλλες, ακόμη και όταν φιλούν άλλες. Πιστεύω, όμως, ότι και τα κορίτσια απατούν τα αγόρια τους σε εξίσου σημαντικό βαθμό όταν σκέφτονται άλλους. Γιατί... τι είναι το φιλί; τίποτα! Απλά ακουμπάς τον άλλον στα χείλη, όλη η μαγεία είναι σε αυτά που σκέφτεσαι και αισθάνεσαι εκείνη τη στιγμή και όμοια πράγματα μπορεί να αισθάνεσαι και όταν απλά κάθεσαι και σκέφτεσαι το άλλο πρόσωπο. Άρα, λοιπόν. όταν είσαι σε σχέση και σκέφτεσαι άλλον τότε πάλι απατάς τον φίλο σου, αφού το μυαλό σου ταξιδεύει σε αλλουνού αγκαλιά. Γιατί δεν το κάνεις και πραγματικότητα να νιώσεις και καλύτερα τότε;
Πέρα από αυτό όμως, για να σκεφτείς κάποιον άλλον σημαίνει, ή ότι έχεις απωθημένα μαζί του και πρέπει οπωσδήποτε να τα λύσεις για να προχωρήσεις, ή ότι το αγόρι σου δεν είναι αρκετά καλό και για αυτό το λόγο αναζητάς ασυνείδητα άλλους συντρόφους.

Αυτά είχα να γράψω και τονίζω ότι αυτά είναι οι δικές μου προσωπικές απόψεις και δεν σε υποχρεώνω να με πάρεις στα σοβαρά γιατί δεν έχει αποδειχθεί ότι έχω δίκιο.  
Μπες εδώ και διάβασε τα ιδανικά χαρακτηριστικά του τέλειου συντρόφου για να ξέρεις ποιον να μην ερωτευτείς ποτέ σου.

Πέμπτη 13 Οκτωβρίου 2016

Ελληνικό Τρίαθλο

ΑΡΧΙΚΑ ΝΑ ΤΟΝΙΣΩ ΟΤΙ ΤΑ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΔΕΝ ΣΤΗΡΙΖΟΝΤΑΙ ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΗΓΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΠΟΔΕΙΧΘΕΙ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΗΛΗΘΗ. Γράφω απλά τις ΔΙΚΕΣ μου προσωπικές απόψεις για να εκφραστώ.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Η ελληνική ομοσπονδία τριάθλου δεν χορηγείται από το κράτος πλέον επειδή στο παρελθόν δεν δήλωνε τα έξοδα της. Οπότε τώρα λειτουργεί αυτόνομα. Καλά ως εδώ. Για κάποιον λόγο η γενική γραμματεία αθλητισμού θεώρησε σωστό το τρίαθλο να ενταχθεί στην ομοσπονδία του μοντέρνου πεντάθλου. Οκευ και αυτό, έχουν γίνει παρόμοια σκηνικά και σε αλλά αθλήματα. Ναι αλλά σε αυτή την περίπτωση το μοντέρνο πένταθλο το οποίο δεν αναγνωρίζεται καν παγκοσμίως δεν ενδιαφέρεται καν για το δικό του άθλημα και δεν οργανώνει κανένα άθλημα. Έχουμε, λοιπόν, 2 ομοσπονδίες, αυτή του τριάθλου η οποία αναγνωρίζεται από τημ παγκόσμια ομοσπονδία τριάθλου αλλά όχι από το κράτος και αυτή του μοντέρνου πεντάθλου που αναγνωρίζεται από το κράτος αλλά όχι από την παγκόσμια ομοσπονδία. Και εκεί που η Ελλάδα δεν κοιτάει να βγάλει έναν καλό αθλητή τους αναστατώνει όλους με τις δυο ομοσπονδίες.
Και προσθέτω τώρα εγώ,

Σε ποια ομοσπονδία πρέπει να είναι δηλωμένος ένας αθλητής για να εκπροσωπήσει την Ελλάδα στο εξωτερικό; Ποια ομοσπονδία θα τον στηρίξει; Και οι νέοι αθλητές από που θα πάρουν μόρια από ευρωπαϊκά και πανελλήνια πρωταθλήματα ή πιο σωστά, ποιος θα τα διοργανώσει; Οι χομπιστες τριαθλητες τι φταίνε; Καλά αυτοί αγώνες να χουν να πάνε και όλα καλά είναι αλλά με τι κίνητρο θα ξεκινήσει κανείς ένα άθλημα το οποίο το κράτος αδιαφορεί και η γραμματεία αθλητισμού το καταστρέφει χωρίς να το ξέρει;

Πέμπτη 7 Ιουλίου 2016

Αδικία


Καθημερινά υπάρχει αδικία παντού, στον πρωταθλητισμό, στην εφηβική ζωή, στο σχολείο... παντού!
Αρχίζοντας με τον πρωταθλητισμό αξίζει να τονιστεί ότι πάντα υπάρχουν αθλητές που κλέβουν για να κερδίσουν. Και τελικά όντος κερδίζουν? Εγώ την νίκη την βλέπω σαν ικανοποίηση για μένα και για όλες τις ώρες που έκανα προπόνηση, που δεν μπορούσα να κουνηθώ από το πόνο και τη κούραση. Αν ξέρω ότι αν δεν έκλεβα δεν θα κέρδιζα τότε όχι δεν θα μουν ευχαριστημένος από τον αγώνα επειδή ακόμη και τον τίτλο του πανελλήνιου πρωταθλητή δεν τον θέλω για να "φανώ" αλλά για την δικιά μου ικανοποίηση και τη σιγουριά ότι όντος το αξίζω.

Επόμενο κεφάλαιο. Είναι πράγματι άδικο αν σκεφτείς ότι τον καλύτερο χρόνο κάνουν τα άτομα με τον καλύτερο και φυσικά ακριβότερο εξοπλισμό και αυτό επειδή είτε είναι πιο τυχεροί οικονομικά και τον αγοράζουν, είτε έχουν την οικονομική πάλι ευχέρεια  να παίρνουν μέρος σε πολλούς αγώνες κάνοντας στους περισσότερους από αυτούς καλή εμφάνιση και κερδίζοντας χορηγίες ενώ ένας καλύτερος αθλητής δεν θα τις κέρδισε επειδή συμμετέχει σε 1-2 αγώνες το χρόνο. Εδώ παρατηρείται ότι ο αθλητής φαίνεται από τους αγώνες και ότι όλα εξαρτιόνται από τα λεφτά.
Για την οικογένεια τι να πούμε? Τα κλασικά, "πρώτα το σχολείο, πρώτα η ασφάλεια, να προσέχεις, αυτό είναι ακριβό για μας, πρέπει να κάνουμε πράγματα όλοι μαζί να μη λείπεις συνέχεια για προπόνηση, τι θα γίνει αν χάσεις μια προπόνηση, επειδή θες να πας μόνος σου διακοπές σημαίνει ότι κοιτάς μόνο τον εαυτό σου, δεν έχουμε λεφτά για να πάρεις καινούριο αγωνιστικό μαγιό αλλά έχουμε για να γυρίζουμε όλο το κόσμο μαζί για 2 βδομάδες διακοπές " και πολλά άλλα. Είμαι εγώ υπερβολικός? δεν νομίζω...
Το γεγονός ότι οι πανελλήνιες εξετάσεις μπορούν να καταστρέψουν πανεύκολα έναν αθλητή που κάνει πρωταθλητισμό νομίζω όσο άδικο και αν είναι δεν μπορούμε να πούμε τίποτα γιατί δεν θα υπάρχει μετά και άλλος δίκαιος και σωστός τρόπος για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2015

Απλα γραφω χωρις να περιμενω απαντηση, μονογια να ξεσπασω και να εκφραστω και ισως σε πολλα να εχω αδικο

Κάθε μέρα όλοι μας λένε τι να κάνουμε, καθηγητές, φίλοι, γονείς, αφεντικά... Γιατι; Γιατί να ακουμε τους κανόνες και αυτούς που είναι απο πάνω μας; Μάλον γιατί υπάρχουν τόσοι κανόνες και πρέπει να τους ακολουθούμε; Τους ακολουθούμε γιατί το συστημα μας πιέζει να το κάνουμε. Η ίδια η κοινωνία μας θέλει όλους ίδιους, να ακολουθούμε την 《μόδα》να ντυνόμαστε το ίδιο, να έχουμε ίδιο κούρεμα, ίδιο τρόπο ζωής, να είμαστε 《πρόβατα》 που ακολουθεί το ένα το άλλο και κοροϊδεύουν το διαφορετικό επειδή η ίδια η κοινωνία αντί να προωθεί το διαφορετικό, το πολεμά. Σύμφωνα με αυτήν πρέπει όλοι να έχουμε επιπλέον τον ίδιο καταναλωτικό χαρακτήρα που είναι εθισμένος στην τεχνολογία κ δεν έχει επαφή με την πραγματικότητα. Παράλληλα, όμως, με όλα αυτά μας αφήνει να επηλέξουμε αναμεσα σε κάτι χωρίς λογική. Μας λένε ότι το λύκειο δεν είναι υποχρεωτικό, παρόλ' αυτα δεν υπάρχει διαθέσιμη δουλειά χωρίς απολυτήριο λυκείου τουλάχιστον. Όμως και μετά το λύκειο δεν είναι όλα τέλεια αφού υπάρχει αδικία και εκμετάλευση παντού! Η αλήθεια έιναι ότι σαν μαθητλης γενικού λυκείου δεν ξέρω πολλά για την αγορά εργασίας και για τις συνθήκες στον επαγκελματικό τομέα σε σχέση με το λύκειο. Ξέρω όμως ότι η αδικία ξεκινάει από την πρώτη λυκείου. Οι μαθητές οφείλουν να φέρνουν ασκήσεις όμως σχεδόν ποτέ δεν τις κάνουν αυτοί. οι ασκήσεις αντιγράφονται από κάπου αλλου. Επιπλέον, το επίπεδο και ο τρόπος διδασκαλίας είναι τέτοιος που όσα πςρισσότερα λευτά ξοδέψεις σε ιδιαίτερα και φροντηστήρια τόσο καλύτερο βαθμό θα πάρεις. (όμως ο βαθμός τι αντιπροσωπεύει και ασχολούνται όλοι με αυτόν αφου δεν βαθμολογούν όλοι οι καθηγητές με τα ίδια κριτήρια, ούτε έχει σχέση με την εξυπνάδα) Στη συνέχεια παρατηρείται ότι ενώ ο κάθε μαθητής έχει κλήση αλλού αναγκάζεται να "σπάει το κεφάλι του" πώς θα καταφέρει να γράψει καλά στα μαθήματα που τον δυσκολέυουν, γιατι να πρέπει να διαβαζει μαθηματα άλλης κατεύθυνσης για να μεγαλώσει τον γενικό του βαθμό και να μη τα παρακολουθεί απλώς όταν αυτά δεν θα του χρειαστούν ποτέ; Ένα άλλο καλό ερώτημα είναι αυτό με το όριο απουσιών, Τελικά θέλετε να παρακολουθήσουμε το μάθημα ενώ εμείς όχι η να το περάσουμε διαβλαζοντας μόνοι μας; Επειδή αυτή τη στιγμή παρακολουθούμε το μάθηματα συο σχολείο αλλα είναι σαν να μή πήγαμε, απλά χάνουμε 6 ώρες απο τη ζωή μας. Και μετά φτάνει η τρίτη λυκείου, η τάξη που εύχεσαι η μέρα να' χει παραπάνω απο 24 ώρες και διαβάζεις όλη μέρα γιατί η ζωή σου εξαρτάται απο ένα κωλόχαρτο. Και οι αθλητές τι θα κάνουν στο μέλλον όταν δεν υπάρχει μέλλον για τον αθλητισμό στην ελλάδα; 
Κανείς δεν μας υποχρεώνει να πάμε λύκειο, ούτε να γράφουμε καλά ουτε τίποτα, μόνο η κοινωνία που ζούμε μας προωθεί να το κάνουμε για να μαστε σαν τους άλλους, να μεγαλώνουμε και να υπακούμε κανόνες ξεχνώντας να ζούμε και να κάνουμε αυτά που μας αρέσουν επειδή όταν είμασταν στην εφηβεία και πετούσαμε στα σύννεφα, μας κώβαν τα φτερά και μας έλεγαν να διαβάσουμε.

Τρίτη 13 Οκτωβρίου 2015

Φόβος και επιπτώσεις

Ο φόβος είναι ένα από τα μεγαλύτερα εμπόδια για τον άνθρωπο που τον απομακρύνουν από την επιτυχία. O καθένας θέλει να επιτύχει και βάζει πολλούς και υψηλούς στόχους όμως ο φόβος τον αποθαρρύνει από το να το κάνει. Όσων αφορά τον αθλητισμό ένας αθλητή πιθανόν να έχει τον φόβο της αποτυχίας, τον φόβο για την γνώμη των άλλων και τον φόβο για τον πιθανό τραυματισμό. Παράλληλα δημιουργούνται αρνητικές σκέψεις και άγχος που έχουν ως συνέπεια την αποτυχία του.


Αντίθετα τα άτομα που δεν φοβούνται καταβάλλουν το 100% της προσπάθειας τους έχοντας στο μυαλό τους μονάχα την πραγματοποίηση του στόχου τους. Οι αθλητές επιπλέον κατέχουν μια άγνοια κινδύνου και δεν φοβούνται την πιθανότητα να τραυματιστούν. Είναι φανερό λοιπόν ότι δεν υπάρχουν όρια, αλλά εμείς τα δημιουργούμε εξαιτίας του φόβου. Για να καταφέρει, λοιπόν, ένας αθλητής να βγει πρώτος πρέπει πρώτα να ξεπεράσει τους φόβους, να κάνει, δηλαδή, αυτό που φοβάται για να επιτύχει, όπως ''πρέπει να σηκώσεις κεφάλι για να δεις τα άστρα.''

Το ironman είναι από τα δυσκολότερα και πιο επικίνδυνα αγωνίσματα στο κόσμο. Αποτελείται από 3,8 χλμ κολύμβηση, 180 χλμ ποδήλατο και 42,2 χλμ τρέξιμο. Παρατηρείται, λοιπόν, ότι σε αυτήν την υπεραπόσταση ο τριαθλητής έχει να αντιμετωπίσει τους κινδύνους της θάλασσας και του ξυλοδαρμού μεταξύ των αθλητών μέσα σε αυτήν, τους κινδύνους της ταχύτητας πάνω στο ποδήλατο και τέλος να τελειώσει με έναν μαραθώνιο τρέξιμο. Φυσικά αν υπάρχει η αίσθηση του φόβου δεν θα καταφέρει να τερματίσει
.

Δευτέρα 30 Μαρτίου 2015

Προβλήματα των νέων

Είναι αναντίρρητο ότι κάποια από τα χαρακτηριστικά των νέων είναι τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Αυτά έχουν σχέση είτε με την εκπαίδευση είτε με τον << έξω κόσμο >> είτε με ορισμένες δραστηριότητες και τέλος είτε με την ψυχολογία τους.

Είναι σαφές ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα των νέων είναι ο έρωτας. Ίσως είναι παράξενο αλλά αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα και εμπόδιο που θα συναντήσει ένας νέος όσο καλά και να περάσει όταν είναι ερωτευμένος. Ο έρωτας μπορεί να αποπροσανατολίσει τον έφηβο από τους στόχους του, τον κάνει να μη μπορεί να συγκεντρωθεί για να πραγματοποιήσει κάτι όπως να διαβάσει ή να ασχοληθεί με κάποια δραστηριότητα. Το χειρότερο είναι ότι ένας ερωτευμένος δεν καταλαβαίνει το οποιοδήποτε λάθος που κάνει και επικεντρώνεται στην ευτυχία του προσώπου που είναι ερωτευμένος ξεχνώντας όλους τους στόχους και τις θυσίες που έχει κάνει μέχρι εκείνη την στιγμή στη ζωή του. Επιπλέον ο έφηβος περνάει τον ελεύθερο χρόνο του μαζί με εκείνο το πρόσωπο και τον υπόλοιπο σκέφτοντας το και έτσι δεν μπορεί να ασχοληθεί με τίποτα άλλο όπως κάποια δραστηριότητα σαν την κολύμβηση.

Είναι κοινός τόπος ότι η ανεργία που ενδέχεται να αντιμετωπίσει ο νέος στο μέλλον ανησυχεί όλους τους νέους και αποτελεί το κυριότερο πρόβλημα. Παράλληλα, όμως, με αυτό υπάρχει και το πρόβλημα της παιδείας η οποία δεν αναπτύσσει την προσωπικότητα των νέων, καθώς στηρίζεται στην εξειδίκευση και έχει τεχνοκρατικό χαρακτήρα ή στείρας αποστήθισης. Παρατηρείται, επίσης ότι δεν επιτρέπει στον έφηβο να αναπτύσσει πρωτοβουλίες εξαιτίας του κομφορμιστικού χαρακτήρα του σχολείου. Επιπλέον εντείνει το άγχος μέσα από τις εξετάσεις και τα διαγωνίσματα. Τέλος, το εκπαιδευτικό σύστημα δεν ικανοποιεί τις ανάγκες των νέων, καθώς μοιάζει αποκομμένο από τις εξελίξεις και τις ανακατατάξεις που συντελούνται στην κοινωνία.

Όσων αφορά την ψυχολογία των νέων, οι νέοι ακόμα ανακαλύπτουν τον εαυτό τους και τον κόσμο γύρω τους, μαθαίνουν τις ικανότητες τους. Επίσης σε αυτή την ηλικία οι έφηβοι συχνά ζηλεύουν κάποιους άλλους ενώ παράλληλα επιθυμούν να έχουν περισσότερα ώστε να γίνουν καλύτεροι ακόμη και αν έχουν ήδη πάρα πολλά. Υπάρχουν στιγμές που οι νέοι ψωνίζονται και νιώθουν ότι είναι πάνω από όλους και από την άλλη υπάρχουν στιγμές που νιώθουν απογοητευμένοι, ότι κανείς δεν νοιάζεται γι'αυτούς, ότι είναι ένα <<τίποτα>> δεν έχουν κανέναν και κανείς δεν τους αγαπάει. Επίσης στο στάδιο της εφηβείας προσαρμόζεται και ο χαρακτήρας του κάθε ατόμου και γι'αυτό το λόγο ορισμένα προβλήματα που μπορούν να επηρεάσουν τον χαρακτήρα όπως τον bulling, η μοναξιά κ.α. πρέπει να αντιμετωπιστούν άμεσα. 


Από την άλλη μεριά οι γονείς πρέπει να καλλιεργήσουν στα παιδιά τους θετικές αξίες όπως αγάπη και πίστη στην επιστήμη ή στο επάγγελμα, που σημαίνει άρτια και ολοκληρωμένη επαγγελματική κατάρτιση και πολύπλευρη μόρφωση. Επίσης αυτογνωσία ώστε οι νέοι να κάνουν σωστή εκτίμηση των αρετών και των αδυναμιών΄ώστε να μπορούν να καταπολεμήσουν τα ελαττώματα τους και κυρίως τον εγωισμό και τον φανατισμό. Η αυτογνωσία οδηγεί στο σωστό επαγγελματικό προσανατολισμό το νέο άτομο, τον βοηθάει να εκτιμάει ορθά τις δυνατότητες του, να αναπτύσσει τις αρετές του και να ενεργεί ανάλογα. Ιδιαίτερα αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι οι γονείς πρέπει να έχουν συμβουλευτικό και καθοδηγητικό ρόλο, ώστε ο νέος να ξεπεράσει το άγχος του, να αποκτήσει σιγουριά για τον εαυτό του και να μην ανησυχεί για την ανεργία.

Με βάση τα παραπάνω συνάγεται το συμπέρασμα ότι η εφηβεία είναι ηλικία γεμάτη αντιθέσεις. Οι συναισθηματικές αντιφάσεις συνδεόμενες με τις τάσεις αμφισβήτησης και την επαναστατικότητα της ηλικίας, δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα που ο έφηβος αδυνατεί να ελέγξει, Απαιτείται, λοιπόν, η κατανόηση από τους μεγαλύτερους. Τέλος, είναι αναγκαία και η αυτογνωσία και η αυτοσυγκράτηση από την πλευρά των εφήβων για την ασφαλέστερη ένταξη τους στην κοινωνία των ενηλίκων.

Κυριακή 22 Μαρτίου 2015

Φιλία

Η έννοια της φιλίας.

Όλοι ξέρουμε τι είναι φιλία αλλά κανείς μας δεν μπορεί να βρει τον ορισμό. Όταν κάποιος προσπαθεί να δώσει τη σημασία του φίλου δεν τα καταφέρνει, απλά περιγράφει τον ιδανικό φίλο όπως τον φαντάζεται ο ίδιος. Φιλία είναι κάτι το ανεκτίμητο, κάτι που δεν αγοράζεται με χρήμα αλλά με εμπιστοσύνη γι'αυτό ο άνθρωπος χωρίς φίλους είναι στενοχωρημένος και μόνος. Φιλία λοιπόν  δεν είναι κάτι υλικό, σημαίνει να νοιάζεσαι για τον φίλο σου και αυτός να νοιάζεται για σένα, να σε στηρίζει στα καλά και στα άσχημα χωρίς να έχει κανένα όφελος παρά μόνο της ευτυχία σου, να μπορείς να εμπιστευτείς στους ''κολλητούς'' σου τα πιο μεγάλα μυστικά και να το βάζεις πάνω απ' όλα και απ'όλους ακόμη και από τον εαυτό σου και αυτοί να είναι πάντα δίπλα σου χωρίς να έχουν κάποια υποχρέωση αλλά επειδή σε έχουν ανάγκη. Η δύναμη της φιλίας και η αγάπη του φίλου είναι η πιο μεγάλη δύναμη και αγάπη αντίστοιχα και δεν μπορεί να νικηθεί από τίποτα. Τέλος η φιλία δεν είναι ένα μεγάλο πράγμα, είναι πολλά μικρά.


 Η φιλία στην παιδική ηλικία.

Είναι σαφές ότι κατά την παιδική ηλικία τα παιδιά βλέπουν όλους γύρω τους σαν φίλους και αν παίξουν μια μέρα μαζί με κάποιον τότε θα τον αγαπήσουν σαν αδερφό τους. Ίσως όμως δεν τα πάνε και τόσο καλά με μερικά άλλα παιδιά αλλά αυτούς που θα συμπαθήσουν και αγαπήσουν πολύ σε κείνη την ηλικία θα τους αγαπούν όλη τους τη ζωή γιατί έτσι μάθανε. Τότε δημιουργούνται οι πιο ισχυρές φιλίες που θα κρατήσουν για πάντα.

Η φιλία στη εφηβεία.

Είναι το στάδιο όπου η φιλία δοκιμάζεται. Τότε είτε θα γίνει πιο ισχυρή, είτε θα διαλυθεί για πάντα. Στην εφηβική ηλικία οι φίλοι βοηθούν ο ένας τον άλλον. Οι κολλητοί όμως δεν βοηθούν απλά, μπορεί να θυσιαστούν για τον φίλο τους, ο κολλητός είναι το άτομο που έχεις ζήσει μαζί του όλες τις αναμνήσεις σου, αυτός που σ΄κείνη τη δύσκολη ηλικία σε βοηθάει να ξεπεράσεις τα εμπόδια που συναντάς και να σου φτιάξει τη διάθεση γιατί όταν είσαι χάλια εσύ, είναι κι αυτός ακόμα και αν δεν το δείχνει. Σε εκείνη την ηλικία οι έφηβοι ξεπερνάνε μαζί τις ''χυλόπιτες'' που πιθανόν να φάνε από κάποια κοπέλα και ζούνε μαζί τις καλύτερες στιγμές τους. Αν μια φιλία γίνει πιο ισχυρή μέσα στην εφηβεία τότε σημαίνει ότι θα κρατήσει για πάντα! Oι φίλοι δεν θα σε αφήσουν να κάνεις ηλίθια πράγματα, οι κολλητοί αντίθετα δεν θα σε αφήσουν να τα κάνεις μόνος. Τους ψεύτικους φίλους αξίζει να τους στείλει κανείς στο διάολο αλλά για τους αληθινούς να πάει αυτός.